هزینه ترمیم و زیبایی دندان از جمله فاکتورهای مهم در انتخاب نوع و روش درمان بوده و تأثیر بسیار زیادی در تصمیم گیری فرد برای درمان دارد. گاهی تأثیر آن بقدری زیاد است که فرد بخاطر هزینه از درمان طفره رفته و از انجام آن صرفنظر می کند. موارد زیادی سبب اختلاف هزینه می شود که از جمله آنها می توان به تجربه، تحصیلات، منطقه جغرافیایی دندانپزشک زیبایی و … اشاره کرد.

برای اصلاح طرح لبخند از درمان های دندانپزشکی زیبایی استفاده می شود. علم ترمیم و زیبایی دندان علاوه بر زیباتر کردن ساختار و ظاهر دندان، در سلامت لثه و دندان هم نقش دارد. کسانی که مبتلا به ناهنجاری فک و دندان هستند می توانند از دندانپزشکی زیبایی میتوانند کمک بگیرند. در اینجا قصد داریم به روش های پرکاربرد و قابل استفاده در ترمیم و زیبایی بپردازیم.

روکش دندان

روکش یا پروتز دندان یکی از اقداماتی است که برای حفاظت از دندان در مقابل شکستگی انجام می شود و عملکرد و زیبایی آنرا بهبود می بخشد. روکش هم مانند بریج دندان های ترکدار و شکسته شده را اصلاح کرده و به آنها شکل طبیعی می دهد. از روکش می توان در پرکردگی های بزرگ هم استفاده کرد.

بلیچینگ یا سفید کردن دندان

از درمان های بسیار پرطرفدار در دندانپزشکی زیبایی و فرایند شیمیایی که محبوب و متداول است. این پروسه در برخی از افراد برای رفع لکه های دندان استفاده می شود. گاهی اوقات مینای دندان به خاطر علل مختلفی همچون دارو، قهوه، چای و سیگار دستخوش تغییر رنگ می شود. بلیچینگ دندان می تواند هم در مطب توسط دندانپزشک و هم در منزل زیر نظر وی انجام شود.

ونیر

ونیر دندان لایه نازکی از مواد است که برای برطرف کردن ترک و شکستگی ها روی دندان قرار می گیرد تا ظاهر دندان را زیبا کند. ونیرها معمولا از جنس رزین کامپوزیت یا پرسلین هستند. رزین ماده مایعی است که روی دندان ها تبدیل به جامد شده و بسیار سخت است.

لمینت

نوعی پوسته که به عنوان محافظ روی دندان قرار گرفته و جنس آن از سرامیک است. انجام لمینت دندان در مقایسه با ونیر سریع تر بوده و هزینه آن نیز بیشتر است.

ایمپلنت یا کاشت دندان

هنگامی که دندانی از بین می رود می توان از ایمپلنت یا کاشت دندان برای جبران آن استفاده کرد. در این روش پیچ تیتانیومی (پایه دندان) در لثه قرار می گیرد. وقتی بعد از گذشت چند هفته، این پیچ با استخوان فک، پیوند بخورد تاج روی پیچ قرار می گیرد. دندان های ایمپلنت شده به حدی نرمال بنظر می رسند که نمی توان آنها را از دندان های طبیعی تشخیص داد.