روکش دندان، انتخابی از روی اجبار

روکش ها آخرین چاره هستند. آخرین درمانی که می توانیم برای حفظ و نگهداری تاج دندان ها انجام دهیم. بسیار مهم تر از نوع روکشی که قرار است بر روی دندان ها قرار داده شود، این مسئله است که آیا دندان واقعا نیازمند روکش هست یا خیر؟ آیا نمی توان با راه های درمانی دیگر بافت دندانی باقی مانده را حفظ نمود؟ در تمامی انواع روکش ها، دور تا دور دندان باید تراشیده شده و از بافت دندانی کاسته شود تا فضا برای قرار گرفتن روکش و ضخامت آن بر روی دندان فراهم گردد

در کدام موارد چاره ای جز روکش کردن دندان نیست ؟

در واقع روکش کردن دندان ها به عنوان آخرین راه حل برای نگهداری دندان هاست. در مواقعی که از هیچ کدام از درمان های محافظه کارانه تر به دلیل از دست رفتن زیاد بافت دندانی نمی توان استفاده کرد، به روکش دندان می توان فکر کرد.

  • شکستگی های وسیع دندانی
  • پوسیدگی های گسترده و عمیق

ایمپلنت های دندانی:

روکش های ایمپلنت جزئی از درمان های ایمپلنت دندان بوده و چند ماه پس از جراحی ایمپلنت بر روی فیکسچر ایمپلنت قرار داده می شود.

بریج های دندانی:

زمانی که فرد یک دندان و یا چند دندان را از دست داده و به هر دلیل قادر به استفاده از ایمپلنت نیست، و در عین حال دندان های دو طرف ناحیه بی دندانی دچار آسیب و تخریب هستند ( وجود پوسیدگی ها و یا پرکردگی های قدیمی ) می توان از بریج  دندان استفاده کرد.

انواع روکش های دندانی کدامند ؟

روکش ها می توانند به انواع زیر ساخته شوند:

روکش‌هایی که فقط از فلز ساخته می شوند (روکش های فلزی):

برای ساختن این روکش‌ها از آلیاژی استفاده می‌شود که در آن از  طلا، پلاتینیوم یا آلیاژی فلزی مثل کبالت-کروم و نیکل-کروم استفاده شده است.

روکش‌هایی که فقط از سرامیک ساخته می شوند (روکش های تمام سرامیک):

روکش های تمام سرامیک همان طور که از نامشان مشخص است، کل ساختارشان از سرامیک تشکیل شده است. روکش های تمام سرامیک از نظر زیبایی نسبت به دیگر انواع روکش شفاف تر و طبیعی تر هستند

روکش هایی که از ترکیب فلز و سرامیک ساخته می شوند (روکش های فلزسرامیک):

روکش های فلز سرامیک ( (Porcelain Fused to Metalیا به اختصار PFM از حدود سال 1950 در دندانپزشکی به کار می روند. این نوع از روکش ها سال ها به عنوان استاندارد طلایی جهت بازسازی دندان ها محسوب می شدند.