درمان های زیبایی محافظه کارانه یا کم تهاجمی دندانپزشکی روز به روز بین مردم محبوب تر می شوند. بلیچینگ دندان  یکی از این روش های درمانی هست که در موارد تغییر رنگ دندان ها کاربرد دارد. سفیدکردن دندان‌ها فقط به دنیای امروز محدود نمی‌شود.استفاده از هیدروژن پروکساید برای ازبین بردن لکه‌ها و سفیدکردن دندان‌ها به سال 1884 میلادی برمی‌گردد. تقاضا برای  طرح لبخندی سفید و جذاب از سال ها قبل وجود داشته و همچنان این درخواست ادامه دارد.

بنابراین برای برآوردن این خواسته افراد به سراغ یکی از روش‌های سفیدکردن دندان‌ها نزد بهترین متخصص ترمیمی و زیبایی دندان می‌روند. روش‌های درمانی زیادی برای سفیدکردن دندان یا بلیچینگ در منزل و یا داخل مطب وجود دارد که از میان آن‌ها می‌توان به استفاده از خمیردندان‌های سفیدکننده، ژل‌ها، تری ها و … اشاره کرد. بلیچینگ تغییر رنگ های خارجی و داخلی دندان ها را از بین می‌برد و رنگ آن‌ها را سفید می‌سازد. با این روش می‌توان لکه‌های ناشی از غذاها و نوشیدنی ها، سن و همچنین تغییر رنگ های مربوط به برخی بیماری‌های دهانی و دندانی را برطرف نمود و سفیدی را به دندان‌ها بازگرداند.

فرآیند بلیچینگ دندان با لیزر دیود چگونه صورت می‌گیرد ؟‌

قبل از انجام بلیچینگ رادیوگرافی دندانی بررسی می گردد تا وضعیت دندان‌های فرد مشخص گردد. سپس دندان‌ها به کمک ابزار مکانیکی تمیز  و خشک می‌شوند و لب‌ها با ابزار خاصی (رترکتور های مخصوص)  از روی دندان فاصله می‌گیرند.

لثه ی دندان هایی که قرار است ماده ی بلیچینگ بر روی آن ها قرار داده شود با ماده ای مخصوص پوشانده شده و با دستگاه لایت کیور سخت می شود.

سپس ژل هیدروژن پراکسید در ضخامت 1 تا 2 میلی متر روی دندان ها قرار داده می شود.

بر اساس تنظیمات طول موج و شدت اشعه لیزر، مدت زمان تابش تعیین شده و ژل بلیچینگ تحت تابش لیزر قرار می گیرد. هنگام کار چشم‌ها توسط عینک‌های مخصوص پوشانده می‌شوند تا آسیبی نبینند.

نقش لیزر در سفید شدن دندان ها :

در بلیچینگ دندان با لیزر، پروسه ی سفید کردن دندان ها بدون هیچ تغییرات مورفولوژیک و شیمیایی بر روی مینا و بافت های اطراف آن است. نقش لیزر در سفید کردن دندان ها، سرعت بخشیدن به فعال سازی هیدروژن پراکسید در ژل های سفیدکننده است. در واکنش به جذب انرژی لیزر، هیدروژن پراکسید به مولکول های آب و رادیکال های اکسیژن شکسته می شود. رادیکال های آزاد اکسیژن به طور شیمیایی موجب کاهش مولکول های رنگی آلی (کروموفورها) در ماتریکس مینا می شوند و این عمل را از طریق اکسیداسیون سریع و تبدیل کروموفورها به مولکول های کوچکتر و با رنگ کمتر (less pigmented) انجام می دهند.

بیشتر بدانیم : ارتودنسی کودکان