در صورتی که دندان طبیعی به هر دلیلی از بین رفته و فرد نیازمند یک دندان مصنوعی دائمی باشد از ایمپلنت استفاده می شود. شکستن و خرد شدن بر اثر تصادف، پوسیدگی دندان  و غیر قابل درمان، مشکلات و عفونت ریشه و … برخی از دلایل از دست رفتن دندان هستند.

توصیه اکثر متخصصان این است که در صورت نیاز به ایمپلنت و ارتودنسی بهتر است ابتدا ارتودنسی انجام شود زیرا ممکن است بتوان با ارتودنسی جای دندان خالی را پر کرد. البته این مورد بیشتر در بیماران مبتلا به شلوغی دندان صدق می کند.

اما ممکن است قبلاً دندانی را ایمپلنت کرده باشید و حال دندان های اطراف آن دچار ناهنجاری و نامرتبی شده باشند. در این مورد براکت هایی که بر روی دندان طبیعی استفاده می شوند به کار برده خواهند شد در واقع به دلیل جوش خوردن ایمپلنت به استخوان فک از آن به عنوان پایه ای برای براکت ها استفاده می شود.

ارتودنسی بر روی کامپوزیت

کامپوزیت دندان  لایه ای سرامیکی یا کامپوزیتی است که به منظور برطرف کردن مشکلاتی از قبیل شکستگی، فاصله دار بودن دندان ها و زیبایی به سطح جلویی دندان ها اضافه می شود. در صورت تشخیص متخصص و تجویز استفاده از دو روش درمانی ارتودنسی و کامپوزیت یا لمینت بهتر است ارتودنسی ابتدا انجام شود در غیر این صورت نصب براکت می تواند به کامپوزیت آسیب بزند.

علاوه بر این برداشتن براکت ها از روی کامپوزیت باعث ایجاد لکه بر روی آن ها خواهد شد. اگر کامپوزیت دارید و می خواهید ارتودنسی انجام دهید بهتر است آن را بردارید. در برخی موارد خاص بنا بر تشخیص متخصص ارتودنسی می توان از براکت بر روی کامپوزیت استفاده نمود.