در تصویر زیر بخش‌های مختلف یک دندان به همراه بافت‌های اطراف آن را مشاهده می‌کنید. برای درک بهتر تصویر، می‌توانید به طور خلاصه درباره هر بخش دندان، توضیحاتی در ادامه بخوانید

مینا (Enamel)

مینای دندان سخت‌ترین بافت بدن انسان است. این بافت سفید رنگ است و عاج دندان یا همان دنتین را احاطه کرده است. از آنجا که هیچ سلول زنده‌ای در داخل مینای دندان وجود ندارد، این لایه نمی‌تواند آسیب ناشی از پوسیدگی  دندان  یا ساییدگی دندان‌ها را خودش و به صورت خود به خود برطرف کند. در نتیجه آسیب‌های وارده به مینای دندان تنها با کمک دندانپزشک برطرف یا ترمیم می‌شود.

تاج آناتومیکال دندان (Anatomical Crown)

تاج آناتومیکال تنها بخش قابل مشاهده دندان انسان است که از لثه‌ها بیرون آمده. تاج توسط مینای دندان احاطه شده است. زمانی که تاج دندان به شکل جدی آسیب می‌بیند و نیاز به ترمیم گسترده دارد، از روکش دندان(روکش های تمام سرامیک و...) که کاملا از نظر ظاهری مشابه تاج دندان طبیعی انسان است برای ترمیم و بازسازی آن استفاده می‌شود.

لثه (Gum یا Gingiva)

لثه نوعی بافت نرم و تقریبا صورتی رنگ است که ریشه‌های دندان را احاطه کرده و از آن‌ها محافظت می‌کند. این بافت همچنین دندان‌هایی که هنوز در نیامده‌اند را محافظت می‌کند.

 

اتاقک پالپ (Pulp Chamber)

پالپ چمبر یا اتاقک پالپ یک حفره وسیع در قسمت مرکزی (در داخل ) تاج آناتومیکی است و اندازه آن بزرگتر از حفره پالپ ریشه (کانال ریشه دندان) است. پالپ، بافت نرم دندان است که حاوی اعصاب، رگ‌های خونی و بافت همبند است.

عاج (Dentin)

عاج یا دنتین یک لایه بین مینای دندان و سمنتوم است. عاج شامل تعداد زیادی لوله‌های کوچک توخالی کانال مانند است. زمانی که لایه محافظ عاج یعنی مینا آسیب می‌بیند و یا اصطلاحا با تحلیل مینای دندان روبرو می‌شویم، علاوه بر احتمال ایجاد حساسیت دندان، روند سایش و تحلیل دندان به شدت افزایش می‌یابد.

استخوان فک یا بخش آلوئولار استخوان فک (Alveolar Bone)

استخوان الوئولار به بخشی از استخوان فک گفته می‌شود که ریشه دندان‌ها را احاطه کرده است.

کانال ریشه دندان (Root Canal)

پالپ نه تنها در داخل تاج دندان، که در داخل ریشه دندان نیز وجود دارد. به مسیر باریک داخل ریشه دندان که حاوی پالپ دندان است کانال ریشه گفته می‌شود.

شیار لثه‌ای (Gingival sulcus)

شیار لثه به فاصله یا فضای خالی و اندک بین دندان و لثه گفته می‌شود. حتی افرادی که دندان‌های سالمی دارند عموماً این فاصله را دارند. عمق شیار لثه معمولا 1 تا 2 میلی متر است. وقتی این فضا به دلیل التهاب لثه عمیق‌تر می شود، به آن پاکِت پریودنتال یا پاکِت لثه می‌گویند.