در دندانپزشکی، اینله (inlays) و انله (onlays) دو روش ترمیم غیر مستقیم دندان هستند. بدین معنی که آن‌ها در خارج از دهان، به صورت یک قطعه واحد و جامد ساخته می‌شوند و سپس برای ترمیم بکار برده می‌شوند. آن‌ها متناسب با اندازه و شکل حفره پوسیدگی هستند و به طور کامل محل پوسیدگی را می‌پوشانند. پس از آماده شدن‌شان، این قطعات با کمک چسب یا سمنت به دندان متصل می‌شوند. این دو روش، جایگزین مناسبی برای پر کردن دندان با موادی از قبیل کامپوزیت و یا آمالگام هستند که مستقیماً برای ترمیم پوسیدگی به دندان متصل می‌شوند.

کسانی که دندان‌هایشان نیازمند ترمیم غیر مستقیم با این دو روش است باید اقدامات انجام شده در مراحل زیر را دنبال کنند:

مرحله 1: در صورت لزوم حذف پر کردگی قبلی

در اولین مرحله باید محل  پوسیدگی  دندان تمیز شود. تمام بقایای پوسیدگی تراشیده می‌شود و بستر مناسب قرارگیری اینله یا انله آماده می‌شود. در بعضی موارد دندان از قبل پر شده اما پرشدگی افتاده است. متخصص ابتدا پرکردگی‌های قبلی را کاملا حذف می‌کند سپس محل آن را تمیز می‌کند.

مرحله 2 : تهیه قالب اینله و انله

سپس از حفره ایجاد شده یا آسیب دیده قالب گرفته می‌شود. قالب‌گیری دقیق از دندان به تکنسین لابراتوار این امکان را می‌دهد که اندازه، شکل و ظاهر دقیق محل ترمیم را دربیارود.

مرحله 3: پر کردن موقت محل پوسیدگی

قالب‌ها را به لابراتوار دندانپزشکی می‌فرستند تا دقیقا بر اساس آن‌ها و از مواد باکیفیت اینله و انله ساخته شوند. تا زمان آماده شدن آن ها لازم است که به جهت مراقبت دندان از سرما، گرما یا مواد خوراکی، از مواد پر کننده موقت استفاده شود.

مرحله 4 : قرار دادن قطعات آماده شده در محل

در مرحله آخر که طی جلسه دوم انجام می‌شود، یک دندانپزشک ترمیمی خوب  مواد پر کننده موقت را برداشته و با کمک چسب یا سمنت مخصوص، اینله یا انله را به دندان آسیب دیده و آماده شده متصل می‌کند